معرفی انواع تانل در شبکه

تانل چیست؟

تانلینگ یا تونل زنی روشی برای انتقال داده ها در یک شبکه با استفاده از پروتکل هایی است که توسط آن شبکه پشتیبانی نمی شوند. داده ها در این روش اگر چه در بستر یک شبکه عمومی منتقل می شوند، اما عملا برای استفاده در یک شبکه خصوصی در نظر گرفته شده اند. تانل در شبکه، ارتباط بین یک ریموت سرور با یک شبکه محلی را برقرار می کند و در این میان داده هایی که در بستر تانل جابجا می شوند توسط شبکه عمومی قابل شناسایی نخواهد بود. بد نیست بدانید که اساس کار تانلینگ، کپسوله کردن داده هاست. به این معنی که پکت های دیتا داخل پکت های دیگر جاسازی می شوند. در ادامه این موضوع را بیشتر توضیح خواهیم داد.

پیشنهاد خرید: تجهیزات میکروتیک

کاربردهای تانل در شبکه

تانل ها کاربردهای بی شماری در حوزه های مختلف شبکه و امنیت سایبری دارند. مهمترین آنها عبارتند از:

1-     شبکه های خصوصی مجازی (VPN): تانل های VPN به کاربران امکان دسترسی ایمن از راه دور به شبکه های خصوصی از طریق شبکه های عمومی مانند اینترنت را می دهند. تانل ها عملیات رمرنگاری، احراز هویت و حفظ محرمانگی دیتا را انجام می دهند. به همین دلیل برای محافظت از داده های حساس و ارزشمند مناسب هستند.

2-     مهاجرت به IPv6: با تمام شدن آدرس های IPv4، از تانلیگ برای تسهیل عملیات انتقال به پروتکل IPv5 استفاده می شود. پروتکل هایی مانند Teredo و ISATAP، پکت های IPv6 را در پکت های IPv4 محصور می کنند و به آنها اجازه می دهند از شبکه های مبتنی بر IPv4 عبور کنند.

3-     تانل های SSH: تانل های SSH یک کانکشن رمزنگاری شده بین یک هاست محلی و ریموت ایجاد می کنند و ترافیک شبکه را از میان یک تانل رمزنگاری شده عبور می دهند. از این نوع تانل معمولا برای دسترسی ریموت استفاده می شود.

4-     ترجمه پروتکل: تانل ها ارتباط بین شبکه هایی که از پروتکل های مختلف استفاده می کنند را تسهیل می کنند. به طور مثال، تانل GRE، ترافیک غیر IP را روی یک شبکه IP حمل می کنند.

5-     حفظ ناشناسی و حریم خصوصی: از تانل ها می توان برای حفظ ناشناسی و حریم خصوصی در شبکه بهره برد.به طور مثال ابزاری به نام Tor، یک تانل رمزنگاری شده را در بستر شبکه ایجاد می کند و از این طریق هویت کاربران و فعالیت های آنلاین آنها را پنهان می کند.

انواع تانل و تونلینگ

انواع مختلفی از تانل های شبکه وجود دارد که هر کدام هدف متفاوتی دارند. رایج ترین تانل ها عبارتند از VPN و SSH. ما در ادامه این دو نوع تانل را به طور مختصر توضیح می دهیم:

1-     تانل VPN: رایج ترین نوع تانل شبکه، تانل VPN است. تانل های VPN به کاربران این امکان را می دهند که به طور ایمن از طریق شبکه عمومی اینترنت به شبکه های ریموت وصل شوند و بدون نگرانی از خطرات امنیتی، به منابع موجود در انتهای دیگر تانل دسترسی داشته باشند. VPN ها همچنین عملیات رمزنگاری را انجام می دهند که رهگیری و ترجمه پکت های دیتا را برای افراد نفوذی و مزاحم، دشوار می کند.

2-     تانل SSH: تانل های SSH یک کانکشن رمزنگاری شده و امن را بین یک سرور و یک کلاینت در بستر یک شبکه ناامن مانند اینترنت فراهم می کنند. تانل های SSH را می توان برای کاربردهایی مثل ارسال فایل و اجرای فرمان بکارگیری کرد. این نوع تانل به خصوص برای شرکت هایی که نیروهای دورکار آنها لازم است به سرور شرکت دسترسی داشته باشند بسیار کاربردی است.

پروتکل‌های تانلینگ

در این بخش معروف ترین پروتکل های تانلینگ را به طور مختصر توضیح می دهیم.

1-     پروتکل PPTP: پروتکل تانلینگ نقطه به نقطه یا PPTP یک راه امن برای ایجاد VPN روی TCP پورت 1723 است. این پروتکل از یک شبکه IP برای ایجاد تانل ها و رمزگذاری داده های ارسال شده استفاده می کند. با این حال متاسفانه دارای مشکلاتی در بخش احراز هویت است که ممکن است خطراتی به لحاظ امنیتی برای کاربران ایجاد کند.

2-     پروتکل L2TP: پروتکل تانلینگ لایه 2 یک پروتکل رایج است که توسط ISP ها برای فعالسازی VPN ها به عنوان یک افزونه برای PPTP مورد استفاده قرار می گیرد. این پروتکل بر مبنای مدل OSI، در لایه نشست عمل می کند و دیتا را بین دو شبکه لایه 2 در بستر یک شبکه IP لایه 3 منتقل می کند.

3-     پروتکل IPSec: این پروتکل برای ایمن سازی ارتباطات داده بین دو شبکه مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین دسترسی افراد و منابع ناخواسته به داده ها را محدود می کند و به سازمان ها اجازه می دهد تا دو شبکه را (که ممکن است روی پروتکل های مختلف کار کنند) به طور ایمن به هم متصل کنند. پروتکل IPSec به طور گسترده توسط شرکت ها و دولت ها پذیرفته شده است.

4-     پروتکل SSTP: یک پروتکل VPN است که یک تانل بین دستگاه مشتری و سرور ایجاد می کند. کارکرد اصلی SSTP، ایمن کردن دسترسی ریموت به شبکه های خصوصی در بستر شبکه اینترنت است. مایکروسافت، SSTP را برای جایگزینی پروتکل های کمتر امن مثل PPTP و L2TP/IPSec توسعه داده است.

5-     پروتکل OpenVPN: یک اپلیکیشن اپن سورس است که از تکنیک های VPN برای ایجاد کانکشن های نقطه به نقطه و ایجاد قابلیت ریموت زدن استفاده می کند. OpenVPN از SSL/TLS برای تبادل کلید استفاده می کند و به شما این اطمینان را می دهد که داده هایتان در مسیر انتقال کاملا امن باقی خواهند ماند.

6-     پروتکل GRE: این پروتکل توسط شرکت سیسکو توسعه یافته است که امکان کپسوله کردن پروتکل های لایه شبکه در ارتباطات نقطه به نقطه را روی یک شبکه IP فراهم می کند.

7-     پروتکل EoIP: واژه EoIP مخفف عبارت Ethernet over IP است و پروتکلی است که فریم های اترنت را در پکت های IP کپسوله می کند. این فرآیند اجازه می دهد تا ترافیک اترنت از طریق یک شبکه IP منتقل شود و می توان از آن برای اتصال ریموت شبکه های اترنت روی شبکه اینترنت بهره برد.

پیشنهاد خرید: سوئیچ شبکه میکروتیک

تانل‌های امنیتی

در اینجا دو تانل امنیتی محبوب تر را معرفی می کنیم:

1-     تانل SSH: تانل سازی SSH یک روش انتقال دیتا در شبکه است که در آن داده ها از طریق یک اتصال SSH رمزنگاری شده منتقل می شوند.

2-     تانل SSL: تانل از نوع SSL، داده های منتقل شده بین یک کلاینت و سرور را با استفاده از پروتکل SSL/TLS رمزنگاری می کند.

معرفی تانل‌های لایه 2 و لایه 3

تانل های لایه 2 و لایه 3 دو نوع از تانل ها هستند که در لایه های مختلف مدل OSI فعالیت می کنند. در ادامه به هر کدام از این دو نوع تانل و تفاوت های آنها می پردازیم:

1-     تانل لایه 2: این تانل در لایه 2 مدل OSI (لایه پیوند داده) عمل می کند. همچنین به لحاظ عملکردی، اتصال نقطه به نقطه را بین دو محل برقرار می کنند. این نوع تانل، یک شبکه محلی LAN را به یک شبکه گسترده WAN گسترش می دهد. تانل لایه 2 معمولا برای کاربردهایی که نیازمند پروتکل لایه 2 هستند مورد استفاده قرار می گیرد. به طور مثال ارتباط بین چند دفتر ریموت به شبکه شرکتی از طریق این تانل انجام می شود. تکنولوژی VPLS مثالی از تانل لایه 2 به شمار می آید. بد نیست بدانید تانل لایه 2 از آدرس مک برای ارتباط استفاده می کنند.

2-     تانل لایه 3: این تانل در لایه 3 مدل OSI (لایه شبکه) عمل می کند. کانکشن نقطه به نقطه یا چند نقطه بین چند آدرس را فراهم می کند و بر روی مسیریابی و ارسال پکت های IP بین شبکه های مختلف تمرکز دارد. تانل لایه 3 برای سازمان هایی که می خواهند چند نقطه را روی یک زیرساخت مشترک به یکدیگر وصل کنند و در عین حال جداول مسیریابی مجزا را حفظ کنند -مثل MPLS- گزینه مناسبی محسوب می شود. از آنجا که تانل لایه 2 از آدرس های IP برای ارتباط استفاده می کند، قابلیت بیشتری برای سناریوهای پیچیده مسیریابی دارد.

روش‌های ایجاد انواع تانل

ما در این بخش روش ایجاد تانل برای یک شبکه خانگی را توضیح خواهیم داد. برای این کار، مراحل زیر را دنبال کنید:

1-     یک ارائه کننده VPN انتخاب کنید.

2-     سرور VPN را روی روتر خانگی یا سرورتان پیکربندی کنید.

3-     در صورت نیاز پورت فورواردینگ را فعال کنید.

4-     فایل های پیکربندی VPN را ایجاد کنید.

5-     نسخه کلاینت VPN را روی دستگاه ریموت نصب کنید.

6-     تنظیمات نسخه کلاینت VPN را انجام دهید.

7-     اتصال تانل VPN را ایجاد کنید.

8-     دسترسی ریموت را تست کنید.

مزایا و معایب انواع تانل

در بخش های قبلی هنگامی که ویژگی های هر یک از انواع تانل را شرح دادیم، احتمالا تا حد خوبی با مزایای استفاده از روش های تانلینگ آشنا شده اید. با این حال در این بخش مختصرا به مزایای تانل های شبکه اشاره می کنیم. مزیت های مورد اشاره عبارتند از:

1-     امن سازی داده ها

2-     ساخت VPN ها

3-     کاهش تاخیر در شبکه و بهبود سرعت

4-     بهبود قابلیت مقیاس پذیری شبکه ها

5-     بهبود قابلیت های مدیریت شبکه ها

6-     افزایش انعطاف پذیری

7-     فراهم سازی امکان استفاده از پروتکل های پشتیبانی نشده شبکه

8-     دور زدن فایروال های ISP

با وجود این مزایا، می توان معایبی هم برای تانل ها برشمرد. به طور خلاصه این معایب عبارتند از:

1-     ریسک های امنیتی

2-     نیازمندی های خاص سخت افزاری و نرم افزاری

3-     ملاحظات مربوط به تطبیق پذیری

4-     افزایش تاخیر در شبکه (در برخی پروتکل ها)

نکات مهم در استفاده از تانل‌های امنیتی

زمانی که سازمان ها نیاز به انتقال ایمن حجم بزرگی از دیتا بین دو یا چند شبکه را دارند، باید از تانل استفاده کنند. با استفاده از پروتکل های تانل زنی، سازمان ها اطمینان حاصل می کنند که داده های آنها حین انتقال بین دو نقطه کاملا امن هستند و فقط افراد مجاز می توانند به آنها دسترسی داشته باشند. همچنین برای سازمان هایی که چندین دفتر در موقعیت های مکانی مختلف دارند، استفاده از تانل یک گزینه مناسب به حساب می آید.

استفاده از می تواند از جرائم سایبری در ارتباط با دیتای سازمان تا حد خوبی جلوگیری کند. به علاوه، پروتکل های تانل زنی با احراز هویت کاربران قبل از دسترسی به شبکه، یک لایه امنیتی اضافه را برای داده های ما فراهم می کنند.

توصیه‌هایی برای افزایش امنیت شبکه

فارق از روش های تانل زنی، برای افزایش امنیت شبکه بهتر است مواردی را رعایت کنید. در اینجا به چند نکته اشاره می کنیم که بهتر است در هنگام راه اندازی و بهره برداری از شبکه به آنها توجه کافی را داشته باشید:

1-     از روش های احراز هویت چند عاملی استفاده کنید.

2-     به کارکنان تان موضوعات امنیت شبکه را آموزش دهید.

3-     با آخرین تهدیدات سایبری آشنا شوید.

4-     با هر دستگاهی به عنوان یک مظنون برخورد کنید.

5-     حداقل هفته ای یکبار از داده هایتان بک آپ بگیرید.

جمع‌بندی

تانل شبکه، یک ابزار ارزشمند در دنیای شبکه است. تانل زنی یک راه امن برای انتقال داده های حساس از طریق شبکه های ناامن ارائه می کند و در عین حال به کاربران امکان می دهد به طور ایمن به شبکه ها و منابع به صورت ریموت دسترسی داشته باشند. اگر تانل سازی به درستی انجام شود، می تواند امنیت زیادی را برای ما فراهم کند و این اطمینان را ایجاد کند که تمام ترافیک ارسال شده، در سراسر تانل به صورت رمزگذاری شده باقی می ماند. باید توجه داشت که پیکربندی و نگهداری تانل می تواند دشوار باشد و نیاز به برنامه ریزی دقیق و درک کاملی از پروتکل های مرتبط دارد.